Μουσικοκινητική Δραστηριότητα για τη Βροχή και τη Σπορά
1η Φάση: "Τα συναισθήματα των σύννεφων"
Καθόμαστε στην παρεούλα και αφού δούμε τον καιρό και τον σχολιάσουμε, θα σηκωθούμε όρθιοι και θα υποδυθούμε ότι είμαστε άσπρα χαρούμενα συννεφάκια που γελούν και κινούνται χαρούμενα στον χώρο. Έπειτα θα βάλω να παίξει η μελωδία “Way on clouds” του Γιώργου Βαρσαμάκη και θα τους ρωτήσω αν η μελωδία αυτή τους ακούγεται χαρούμενη ή λυπητερή κι έπειτα θα γίνουμε γκρίζα στεναχωρημένα σύννεφα που τα φυσάει δυνατός αέρας. “Πώς ακούγεται ο δυνατός αέρας;”, τα ρωτάω (“φουυ”). Τα σύννεφα-παιδιά θα υποδυθούν πως ετοιμάζονται να κλάψουν από τον τόσο δυνατό αέρα και τα δάκρυά τους θα είναι οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν από τον ουρανό κάτω στο έδαφος.
2η Φάση: "Είμαστε οι σταγόνες της βροχής!"
Βάζω να παίζει στο Cd player ο ήχος της βροχής. Ρωτάω αν τα παιδιά αναγνωρίζουν αυτόν τον ήχο (μπορούν να κλείσουν και τα μάτια τους αν θέλουν με τα χεράκια τους) και έπειτα μετατρεπόμαστε σε σταγόνες της βροχής. Ζητάω από τα παιδιά άλλοτε να κινούνται σαν σιγανές σταγόνες και άλλοτε σαν γρήγορες και δυνατές σταγόνες που πέφτουν στο έδαφος. Δίνω τον ρυθμό είτε με μια μαράκα, είτε με παλαμάκι.
3η Φάση: "Ηχηρές κινήσεις με το σώμα για το ήχο της βροχής"
Έπειτα σταματάω τη μουσική και ρωτάω τα παιδιά “Πώς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε εμείς με το σώμα μας τον ήχο της βροχής; Ας προσπαθήσουμε να χτυπήσουμε τα δάκτυλά μας ή τα χέρια μας για να δημιουργήσουμε τον ήχο της σιγανής βροχής!” (και έπειτα της γρήγορης βροχής). Στη συνέχεια τους ζητάω να χτυπήσουν τα χέρια τους στα ποδαράκια τους για να δημιουργήσουμε τον ήχο της πιο δυνατής βροχής και έπειτα όρθια τα παιδιά να χτυπήσουν τα πόδια τους στο πάτωμα για να δημιουργήσουμε τον ήχο της καταιγίδας.
3η Φάση: "Ανθίστε μικρά σποράκια!"
Ρωτάω τα παιδιά “Πού πέφτουν οι σταγόνες της βροχής;” (Πιθανές απαντήσεις: στα πάρκα, στα σπίτια, στις λίμνες, στον κήπο κλπ). Τους λέω ότι “οι σταγόνες της βροχής λοιπόν πέφτουν και στο χώμα και ποτίζουν τα φυτά. Τα φυτά όμως και τα δέντρα ήταν πάντα τόσο μεγάλα; Όχι, ήταν σποράκια που βρίσκονταν στο χώμα, κάτω δηλαδή από το έδαφος, και μεγάλωσαν με το νερό και τον ήλιο. Ξέρετε ποιοι χαίρονται πάρα πολύ όταν βρέχει; Οι αγρότες!”. Βάζω να παίζει η μελωδία του Σπανουδάκη με τον τίτλο “Αιώνια αγάπη”. Έπειτα τους ζητάω να γίνουν μικρά σποράκια που βρίσκονται στο χώμα. Στη συνέχεια θα γίνω εγώ η βροχή που πέφτει στο χώμα και ποτίζει αυτούς τους σπόρους-παιδιά και τους δυναμώνει, και θα περνάω από πάνω τους, θα τα ακουμπάω σιγανά στο κεφαλάκι τους και εκείνα θα αρχίσουν σιγά - σιγά να μεγαλώνουν και να ξετυλίγονται και να γίνονται πολύ ψηλά φυτά και δέντρα με μεγάλα κλαδιά που δίνουν καρπούς. Τα κορίτσια θα παραμείνουν δέντρα και τα αγόρια θα γίνουν οι γεωργοί που μαζεύουν τους καρπούς κι έπειτα το αντίστροφο. Δηλαδή τα κορίτσια θα γίνουν οι γεωργοί και τα αγόρια θα μαζεύουν τους καρπούς.
4η Φάση: "Το μουσικό χωράφι"
Δίνω οδηγίες στα παιδιά ότι όταν ακούν τη μουσική να παίζει, θα είναι αγρότες που περπατούν στα χωράφια τους και μαζεύουν τα μήλα από τις μηλιές (μπορούν να υποδύονται ότι τα τρώνε κιόλας) και όταν η μουσική σταματάει, θα μετατρέπονται σε σποράκια κάτω στο έδαφος και θα μένουν ακίνητα. Η μουσική που θα παίζει είναι το τραγούδι του Τζίμη Πανούση με τον τίτλο “Το τραγούδι του φθινοπώρου”, καθώς και το τραγούδι "Μίλα μου για μήλα" του Σπύρου Σάκκα (Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς, Μουσική: Σταύρος Παπασταύρου)
Υπογραφή: Ψωμά Ανθή
