«Η Χρήση των Ψηφιακών Πολυμέσων
στη Βρεφική Ηλικία»
Κατά τα τρία πρώτα χρόνια ζωής, ο εγκέφαλος του βρέφους είναι πολύ ευάλωτος σε αρνητικά ερεθίσματα και επιδράσεις (The Urban Child Institute, 2016).
Τα βρέφη ανταποκρίνονται εξαιρετικά στην άμεση κοινωνική αλληλεπίδραση, για το λόγο αυτό πιο εύκολα κατανοούν και μαθαίνουν λέξεις, ενέργειες ή πώς να επιλύουν προβλήματα όταν τα διδάσκονται άμεσα από κάποιο άτομο, παρά όταν λαμβάνουν τις ίδιες πληροφορίες μέσα από μια οθόνη, καθώς από τριών ετών και άνω θα αρχίσουν να διαχωρίζουν τις έννοιες της ψηφιακής αναπαράστασης και της πραγματικότητας (Courage & Troseth, 2016).
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιάτρων (AAP), αλλά και νεότερες έρευνες, αναφέρουν ρητά και με τρόπο σαφή ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών δεν θα πρέπει να παρακολουθούν καθόλου ψηφιακά πολυμέσα, ενώ συνιστά για τα μεγαλύτερα παιδιά ότι μπορούν να παρακολουθούν μόνο μία ή δύο ώρες τηλεοπτικά προγράμματα ποιοτικού περιεχομένου και εκπαιδευτικού χαρακτήρα (The Urban Child Institute, 2016).
Ωστόσο, η συνεχώς αυξανόμενη πρόωρη έκθεση των βρεφών στα διάφορα ψηφιακά πολυμέσα, προκάλεσε τη δημιουργία εμπορικών προγραμμάτων απευθυνόμενων στα βρέφη με εκπαιδευτικό περιεχόμενο (Alan et al., 2010), που φαινομενικά σχεδιάστηκαν για να τους διδάξουν γλώσσα, μαθηματικά, μουσική και άλλες ικανότητες ανάπτυξης του εγκεφάλου, αποφέροντας στις εταιρείες εκατομμύρια κέρδη (Courage & Troseth, 2016).
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η πρόωρη έκθεση παιδιών ηλικίας από 0 έως 3 ετών συσχετίζεται με την καθυστερημένη ανάπτυξη της γλωσσικής δεξιότητας και τη δυσκολία απόκτησης της ικανότητας ανάγνωσης, με διαταραχές ελλειμματικής προσοχής, με προβλήματα ύπνου, με προβληματικές συμπεριφορές, ενώ μακροπρόθεσμα φαίνεται να συσχετίζεται με δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση, την ένταξη και ενσωμάτωση στη σχολική τάξη, καθώς και με τη μειωμένη ακαδημαϊκή επιτυχή πορεία τους. Επομένως, η αυξημένη έκθεση των παιδιών στην ψηφιακή οθόνη συνεπάγεται λιγότερο ποιοτικό παιχνίδι και έχει σοβαρές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή του (The Urban Child Institute, 2016).
Της Ανθής Ψωμά
Βιβλιογραφία:
Alan, L., Berkule, S., Brockmeyer, C., Dreyer, B. P., Fierman, A. H., Mendelsohn, A. L. & Tomopoulos, S. (2010). Infant media exposure and toddler development, Archives of pediatrics & adolescent medicine. DOI:10.1001/archpediatrics.2010.235
Courage, M. L. & Troseth, G. L. (2016). Infants, Toddlers and Learning From Screen Media, Encyclopedia on Early Childhood Development: Technology in Early Childhood Education.
www.child-encyclopedia.com/sites/default/files/textes-experts/en/4738/infants-toddlersand-learning-from-screen-media.pdf (Τελευταία πρόσβαση στις 22/11/2019)
The Urban Child Institute. (2016). Infants, Toddlers and Television.
http://www.urbanchildinstitute.org/articles/policy-briefs/infants-toddlers-and-television (Τελευταία πρόσβαση στις 12/11/2019)